این قصه تو رو یاد چه لحظه‌ای انداخت؟
یاد اون روزایی که تو سرمای زمستون از مدرسه میومدم خونه وبعد از اینکه لباس راحتی میپوشیدم میرفتم زیر کرسی که خوب گرم بشم وناهار اش دست پخت مامانم وبخورم یادش بخیر چه روزای خوبی بود کاش میشد زمان برگرده به اون لحظه اونوقته که قبل از خوردن اش اول خوب بوش میکردم تا بوی عشقی که مامانم باهاش اش وپخته بود تمام ذره ذره وجودمو بگیره ولی حیف که قدر اون لحظه ها رو خوب ندونستم
مواد لازم:
حوروش (به گویش اراک روستای گل زرد یعنی بلغور گندم) سبزی اش دوغ ترش پیاز داغ وسیر داغ ونعنا داغ
طرز تهیه:
به قول خدا بیامرز خانوم سلطان (مامانم) اول حوروش (بلغور گندم) ومیشوریم وبا اب میزاریم میپزه بعد که کمی لعاب انداخت سبزی اش وبهش اضافه میکنیم ومیزاریم که سبزی هم پخته بشه
به قول خانوم سلطان جونم برات بگه یه دونه پیاز بزرگ وخرد میکنیم وسرخش میکنیم بعد بهش سیر خرد شده رو اضافه میکنیم سیر هم که عطرش بلند شد زردچوبه وبعد از کمی تفت دادن نعنا رو اضافه کرده وبلافاصله
شعله رو خاموش میکنیم چون عزیز مادر نعنا زود میسوزه وتلخ میشه باید مراقب بود جونم برات بگه این سیرو پیاز وبه اش اصافه کرده ومیزاریم چند تا جوش بزنه تو این مرحله اش نباید زیاد اب داشته باشه بعد از اینکه بلغور خوب لعاب داد وپخته شد دوغ ترش وبهش اضافه میکنیم وبا شعله کم میزاریم یه چن دقیقه ای جوش بخوره حالا اش حوروش ما امادس به همین راحتی یه اش خوشمزه ومقوی داریم با کمترین مواد اولیه وکمترین زمان
امیدوارم یکبار هم که شده درستش کنین واز مزه وطعم بینظیرش لذت ببرید
کی بهت یاد داده؟
مامان مهربونم
این قصه رو به چه کسی تقدیم می‌کنی؟
تقدیم میکنم به مامان مهربونم