این قصه تو رو یاد چه لحظه‌ای انداخت؟
قصه این غذا برمیگرده به نوستالژی دوران کودکی و غذایی که از قدیم الایام در مراسمات شادی و حتی عزاداری عزیزان مخصوصا در ییلاق خانواده ( پلور ) درست میشد و بوی هل و گلاب و زعفران نوستالژی خونه عمه بزرگه خونه مادر بزرگ و دستان هنرمند فیمه جان عزیز که دیگه تو جمعمون نیستن ( روحشون شاد )واکنون به صورت موروثی به من نسل سوم خانواده رسیده و تمام سعیم اینه به بهترین شکل ممکن درستش کنم (بویژه از نوع تهدیگ دارش )تا از طعم نابش عزیزانم لذت ببرن و جالب اینکه پسرم هم عاشق این غذاست
مواد لازم:
آرد برنج 1 پیمانه / آب 2 پیمانه/ گلاب 2پیمانه/ زعفران به مقدار لازم/ هل 1 قاشق مربا خوری /آرد گندم 1پیمانه / شکر 1/5 پیمانه / کره 200 گرم / گردو 1پیمانه
طرز تهیه:
ابتدا مجموع آرد گندم وبرنج را روی حرات تفت میدهیم و مرتبا هم میزنیم تا بوی خامی ارد (نیم ساعت) گرفته شود نیاز نیست رنگ آرد تغییر کند سپس کره و هل را اضافه میکنیم مجددا روی حرارت هم میزنیم به مدت نیم ساعت .سپس در ظرف دیگری آب و شکر و گلاب را مخلوط می کنیم و روی حرارت میگذاریم تا به نقطه جوش برسد زعفران را به این مایع اضافه میکنیم و به مخلوط آرد و کره کم کم اضافه میکنیم و مرتبا هم میزنیم تا کاملا بصورت همگن در آید نصف پیمانه گردو را به این مواد اضافه میکنیم و 10 دقیقه هم میزنیم به مدت 10 دقیقه در قابلمه را میگذاریم تا ارد برنج موجود در حلوا به درجه پخت کامل برسد و سپس حلوای اماده شده را در ظرف مناسبی سرو میکنیم و با ادامه گردو و مقداری هل روی ان را تزیین میکنیم
کی بهت یاد داده؟
از خانم فهیمه مهدویان
این قصه رو به چه کسی تقدیم می‌کنی؟
به پسرم امیر حسین ساروی که این غذا رو خیلی دوست داره